Sağa sola kıvranıyordu acı 
Dökülen yapraklar karın habercisi 
Kesilir soluklar ölü diyarında 
Köpek bu sakin evin son bekçisi 


Habersiz sunulan ağıtlar kaplar ciheti
Hayat unutmak için çabuk yol alır 
Koşu atları hızlı ve soluksuz varır menzile 
Görünmeyen yanlar karanlık kalır 


Bir kıyamet nasıl geçer 
Dökülürken toprak avuçlarımdan 
Ruhumu yakıyor garip işkence !...
Karın deşen örümcek sarmalarken kefenimi 
Çok uzağım ellerimden tutamam seni 


Aç ölmeliyim bu sabah 
Afrika’nın sıcağında kara bir çocuk 
İki perdelik oyunun son rol  keseni
Ekmeğini alanlara saygı duyuyor 
Ey ölüm tüm acılara çare 
Var oluşların yegane habercisi...


Toprak kokusu kesilir kirli ellerinden 
Ve ağıt yakmıyor artık anneler 
Ne güzel şey, tüm acıları yutuyorsun!
İz bırakmadan kayboluyorsun 


Daha çok yaşamak içimde 
Her an her yerde...
Alfabemde elif gibi, dimdik 
Karşında yanıbaşımda yaşayışımda 
Durmalısın durmalısın!
Ölüm...