KARAKIŞ ATEŞİ (DEPREM)Sanki yerin altında dev kazanlar kaynadı, Bazı evler çökerken, bazıları yan yattı. Kırıldı koca faylar, yer yerinden oynadı, Deprem denen felaket, umutları kararttı. Bebekler kayıverdi ananın kucağında, Soğuk toprağa düştü karakış sıcağında! Feryat figan yükseldi babanın ocağında, Sivri, sivri demirler minik bedene battı. Yağız delikanlılar bahar gelecek derdi, Kimi yaralı çıktı, kimisi de can verdi, Duvak örtecek kızlar beyaz kefene girdi, Öyle acı manzara, görenleri ağlattı. Bu büyük felakete koştu iyi insanlar, Onların gayretiyle sağ çıktı nice canlar, Bilmem ne umuyordu bu birliği bozanlar, Bölücülük yapana kaçırılmaz fırsattı. İnsanlar ölse bile; baki kalsın insanlık, Ecel dediğin ne ki; ziyareti bir anlık, Halk düşmanı olanın istikbali karanlık, Milletin feraseti onları çöpe attı. İyiliğe koşanın sen de peşine takıl, Yarın başa ne gelir, aciz kalıyor akıl, Bazen kurşun öldürmez, ecel olur bir çakıl, Zor günlerdeki duruş, sanki ince sırattı. Sabri Koca |
Canı Gönülden kutlar
Tebrik ederim.
Nice nice güzel şiirlere İnşallah.
İlhamınız bol olsun.
Yüce rabbim Güzel yutdumuzu her türlü afetlerden
depremlerden korusun inşallah.
Selâm ve Duâ ile
Saygılar Sevgiler sunuyorum.