ANNE
ANNE
Yıkıntıların altındayım Havada ölüm pırıltısı Ben niye buradayım anne? Ağladıkça gözlerim büyüyor Acımın belleği derin, Bana geri verin çocukluğumu anne. Üşüyorum anne Hava buz gibi gözlerim çukura kaçmış Hep Elazığ’dan mı bu kahır yeli Her acı yaşadığın izleri taşır yarına Kimse bilmiyor korkularımı benden başka. Hadi al beni kucağına anne Ayrılıktan süzülmüş bir şarkı söyle, Varsın için için tutsun korkularımın dumanı Ah... çimeni çiğden şafağıyla emziren Elazığ Avunsun diye bıraktım çocukluğumu koynuna Suçum neydi bu uçuk ölüm kapılarında. Nuri Dağdelen 25.1.2020 |
Şiirde uzunca detaylı anlatm ve açıklamalar çok güzel taktim edilmiş…
Okuyarak haz duydum...
Daha Nice nice güzel şiirlere...
..................................... Saygı ve selamlar..