UyanışÇok hızlıydık ikimizde Bir arabanın ibresi tavan yapmışçasına Farkında değildik ezdiğimiz çimlerin Yağmurluyduk ikimizde Tutunamadan kayıp birbirimize Ve gözlerimiz başka bir şey görmedi Bir birimizden başka hiç bir şeyi Doluydu aklımız Bilinçsiz ve kendinde olmadan Oysaki çoktan alışmışız Yalanlarla kendimizi inandırmayı Çok hızlıydık Papatyalar çamura bulanmış ve ezilmiş Yağmurluyduk ikimizde Ve şimdi tosladık duvara Gözlerimiz açılı verdi Aslında ikimizde yoktuk Kafalarımızı kurup saat gibi Bir birimizle avutmuştuk yanlızlığımızı Ve şimdi uyandık Çarpmanın hızı darma dağın etti beni Kalbim yerinden fırladı Çamura bulanıp ezilen papatyaların yanına düştü.. |
tıpkı en acıklı bir filimin son karesi gibi
mükemmeldi şiir
bir an sanki ben çarptım o duvara
benim kanadı ellerim
yüreğine sağlık