kırgın
az ötesinde
bahar üç dal çiçek sapında kızılı ne çok yanmış sarısı ne çok aldanmış... kırgın yüzü buluta yakın ağlamaklı toprağı eşeliyor kıvır kıvır siyah saçları tarar gibi eli bedeninden uzak eli yüreğine ses... kırgın susup gidiyor zaman geçen günleri saymış gözlerinde donmuş özlemler bir küçük biberiye çiçeği bir selvi yaprağı bir susuz yaz belki bir karsız zemheri bir kurumuş ırmak Iramış bir insanı aramak... az ötesinde bahar üç dal çiçek sapında kızılı ne çok yanmış sarısı ne çok aldanmış... 22/01/2020 õdemiş |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şairimi, Kutluyorum.