Şair oldum sanıyor

Çıkmış ortaya iki mısra yazmış
Kendi kendisine mırıldanmış
Sağdan soldan bir kaç söz çalmış
Adam oldum, şair oldum sanıyor

Şiir nedir bilmez, içine şöyle dalmaz
Edep nedir desen hiç anlamaz
Sorsan kimseden aşağı kalmaz
Adam oldum, şair oldum sanıyor
------------

Kızmış tilki, boş kümeste tavuk arıyor
Unutmuş yandaki kümesi kokluyor
Anaç, kurt bozması bakmış duruyor
Uyanık kısıldınmı araya; nasıl bağırıyor..
-------------

Sanmaki nice yiğit var beslemesiz
Adam sanılır işte böyle besmele siz
Nenniyi söyler olduk bezleme siz
Gelene ağam dedik dengele mesiz
-----------------------

Öfkeyle olmuyor şiir yazmak
Dolmak lazım iyice dolmak
Kime destek verdimse ömrümde
Hata ettim ben kendim, kendimde

Yüreğim saf Allah şahidim benim
Önce zararı ben kendim verdim
Haklısın ey veli hünkar! insanlık derdim
Deyyus poh-pohlamış, sağol dedim

Bir, bir daha iki, bunu kim bilmez
El-elden üstün bunu da kimse bilmez
El yumruğu yemeyen hiç bilmez
Yumruğunu balyoz sanır, kendi bilmez

Hiç kimseyle derdim yok benim
Durup dururken şaire hakaret? derdim,
Zorun ne arkadaş? neden bu dedim,
’Sana sözüm yok, Yazdım, işte bu derdim’.

Yazamazsın beyim kafana göre
Burası şiir yeri, nerde ahlak, nerde töre
Yoksa ciğerinde söz, kafanda bere
Çık git; burası yiğit yeri, ta orada dere

Sefillik mektebli olmaklada çıkar ortaya
Pişer; Yumurtayı koyarsan tavaya
Vurursan topa, illede çıkar havaya
Edebli ol, hiç gerek yok safsataya

Akıl yaşta değil, başta diye biliriz
Hepimiz birer er, birer neferiz
Dalkavuk sensin hey bre keriz
İşte kızınca insanız bizde böyle deriz..

22/06/2008 Yaşar Türkmen