Bırakmadı..
Mülayim efendi kendi halinde
Olmayı istedim, el bırakmadı Savaşıp hak için Allah yolunda Ölmeyi istedim, hal bırakmadı. Haksızlık görünce sırtı vermedim Kibirle övünüp göğüs germedim Kan revan toprakta gülü dermedim Solmayı istedim, dal bırakmadı. Gönlümün halini sordun soralı Ne yana döndüysen kalbim oralı Vuslatın önünde dağlar sıralı Gelmeyi istedim, yol bırakmadı. Mevla affedermi zulüm ekeni? Çiçeği kurutup, taşı dikeni? Varsa da günahım cennet kokunu Almayı istedim, yel bırakmadı. Vuruldum; bal gibi tatlı sözüne Gökteki ay gibi parlak yüzüne Dinmeyen yaşlarla kara gözüne Dalmayı istedim, sel bırakmadı. Kavrulup pişerken hayat yağında Ecele koşmuşum gençlik çağında Dudağına deyip, aşkın bağında Gülmeyi istedim, zül bırakmadı. |