Döngü
Yine yalnızlığın közünde demledim sabah çayını
Dudaklarımda firakın acısıyla yudum yudum içtim Ötelerin hasretiyle hep yandım kavruldum En özel yerden bir davet bekleyip durdum Başı sonu belli bir hayat döngüsüdür yaşam Zamanın kıskacında sanki tiyatrodur sergilenen Aktör çizgiden taşmış senaryo alt üst Ruh beden arası gel gitlerde kaldım Perde kapanıyor eller uzakta Bir vuslata gebe yakini solumaktayım |