Erince FenâfillahaKurtuldum çal, çırpısından Çıktım dünya yapısından Girdim fena kapısından Erince sonsuz takvaya Yükseliyorum bekaya Ne matematik ne fensiz Ne zaman ne de mekânsız Uçuyorum tensiz frensiz Erince sonsuz takvaya Yükseliyorum bekaya Gördüğüm her şey bensiz Bütün içinde kefensiz Görmüyorum tek düzensiz Erince sonsuz takvaya Yükseliyorum bekaya Her katında birileri Selamında ezgileri Açık eder gizlileri Erince sonsuz takvaya Yükseliyorum bekaya Kaybolurum “Bir” içinde Solurum aşkın peşinde Durulurum Hû zihinde Erince sonsuz takvaya Yükseliyorum bekaya Yok ne evvel ne de ahir Zamanı bilmeyen kabir Aynı yolda batın zahir Erince sonsuz takvaya Yükseliyorum bekaya Saffet Kuramaz |
götürür seni menzile
girdiğinde birden bir-e
eridi beden.kaldı ruh
bedenim kondu toprağa
giriş mezar, çıkış beka
yol açıldı uzaklara
yok oldu beden. kaldı ruh
eridi beden zerre zerre
toprak doldu iliklere
ve kayboldu arzı kürre
eridi beden, kaldı ruh