susuz saatlerçocuklar kadar hüzünlü elleri vardı ve susuz kalmış çiçekler gibi ağlardı gözleri ağlatan hikayeler anlatırdı ömründen ona tek hüzün kârdı... son demleriydi artık baharın aklımda bir türkü,bin ümit kaldı... sonsuz yaz akşamlarından bir akşam sesi kesildi, nefesi şehri sardı... sonsuz umutlarından bir pare dökülse yüreğime açılır nice yare bin şiir dizsem nazlı yar’e bir gülüp sesin duyurmazdı... |