Hikâyelerime emanetsin
Hikâyelerime emanetsin
Kim derdi ki zamanı avuclarimda Avuçlarımı sana dogru açacağım Hüzünlü bir sevda türküsü duydukça Türküyü ellerimde sana sallayacağım Kalacaksın gün geçirdiğin mahallende Ben sokaklarında gün gün kendimi kaçıracağım Yaşamak değil bir gıdım da bendimi bulsam Pencerenin önünü gıdım gıdım temizleyeceğim Sazın sözün çaldığı mekanında Hayatımı gerisin geri çalacağım Laf üstüne laf serilmeden Ben aşkı sen kendini geçmeden Ocağımın damın da bulgur bulgur Gözümden akan yaşları dövmeden Seni zamana emanet etmeliyim Ne günü sazla sözle kapatırız Ne aşkı korkuyla yaşarız Sen gizli gizli bir çare gelinlik giyer Ben seni çocuklarıma Hikâyelerimde emanet eder Aynı cehennemin başka kutuplarinda Sen tek elinden gelen sözlerinde Ben sana olan aşk ve arzudan yanarım |