Kalbin Gözyaşları
İçimi döktüm beyaz
kağıda, Acıyla titredi kalem parmaklarımın arasında , Sözcükler benden heyecanlıydı seni yazmaya , Aktı kalbin gözyaşları durduramadım feryadımı sana.... Oysa acılarla besleyen yüreğim hiç bu kadar fırtınalar kopartmazdı, Ve hiçbir söz bu kadar içimi yakmazdı, Uzak dur Dilba Hanım! Dokunma kapanmayan yaralarıma , İçimde yeşeren çiçeklerimi kurutmasaydın, Belki solmayacaktı umutlarım.. Ve unutma Dilba Hanım! Gözden değil de kalpten yaşlar akıyorsa; Bil sensizliğin en büyük hediyesi olan gülüşünün sıcaklığını tenimde yaşayamadığımdandır... |