KIRILSIN KALEMLER!
Utanmak vehminde olsaydı bir nebze ar
Kırılmazdı gonca güller karanfiller İlim irfan öğretmek se kurulmuşsa mektepler Sınıflar barınamaz bu koridorlar dar Soğuk duvarların mermerlerinde Ölü iskeletler, portreler var Yüreğinden vurgun yemiş nedir yangınlar Taşlaşan korlardan dökülüyor harcı Karıldıkça acıların temeline kuruluyor gökdelenler İçi boş! Öksüz kaldı sahipsiz sandalyeler Çığlığın sesi olmuşsa açlık Sussun edebiyat, şiir… Kırılsın kalemler Heyhat! Nedir bu şirin sahte ikiyüzlülükler Delikli kuruş kalmışsa cepte harçlık Lokmasından kestiği, giymediği giyilmeyen Çeyiz sandığında kilitli rugan parlaklığında Akıyor kurnalarından annelerin kaynıyor İçin! Kandırın obur midenizi Gözlerindeki alevli yaşlardan |
Emeğinize yüreğinize sağlık, canı gönülden kutluyorum Müslüm üstadım..
Selam ve saygılarımla