KADER DENEN YAŞAMIN İÇİNDE..
Yine karanlıklar çöktü.
Yalniz gecelerine. Bu çekilmeyen hayatın içinde, Dertlerimle başbaşa kalmışım. KADER desen kader değil yaşadıklarım. Ben her gece yalnızlıklara. Vurgun yemişim Kölesi olmuşum sevgi denen şeyin. Hasretiyle büyümüşüm, Artık sevmiyorum gündüzleri. Sevmiyorum sıkıntı veren geceleri. Sadece hüzün olmayan saatleri seviyorum. DÜNYA dursun iştiyorum o vakit dönmesin yerinde dursun Artık kendimide sevmiyorum. Patlamaya hazır volkan gibiyim Bu aralar çevremide kendimide . Yakacam biliyorum. Bana kan kusturanlardan Çok kötü intikam alacam diye Korkuyorum Yine merhametim ağır basıyor. Böyle gecelerde yine yalnızım. KADER denen şu yaşamın içinde. bilinmezliklere doğru. |
Yine merhametim ağır basıyor.
Böyle gecelerde yine yalnızım.
KADER denen şu yaşamın içinde.
bilinmezliklere doğru.
Güzel şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şairimi KUTLUYORUM...