Karabasan
Karabasan
ne zaman bir sızı düşse yüreğime bir çocuk ağlıyor duvar dibinde bir lokma alırken ağzıma üstüme yürüyor akın akın insanlar boğuluyorum el kanar yaralar gelir aklıma derin kapanmaz kapuk tutmaz yaralar dervişler gibi aca yatarım donkişot gibi hayali canavarlara saldırırım elimi atarım kın benim kılıç başka boynum gider gelir savaşıyorum cephesiz ölüyorum ölüyorum ölüyorum bütün ölülerin arasında mavi bir rüzgar esiyor mavi sular akıyor ufkun kızılına erişip Ahmet Coşkun |
Eserinizi Beğeni ile okudum
Güzel kalemin
Güzel yüreğin hiç susmasın
TEBRİK EDERİM.
Selâm ve Duâ ile Sevgiler.