Bu dizelerimi 21.12.2019 sabaha karşı saat 04:00 civarında oğlumun askerlik yaptığı komondo birliğinin karşısında bulunan (the garden) otelinin Erciyese bakan odasında yazdım.
ERCİYES dağı bütün ihtişamı üzerinde devleşmiş bir buz kütlesi gibi karşımda yükseliyordu.
Soğuk sıfırın altında bilmem kaç yüreğimde korlu ateş yanıyordu.
Oğlumla karşı karşıya o geceyi geçirmek nasip oldu.
Hem çok yakın, hem çok uzak.
Sabah yemin töreni vardı ve bir gram uyumamıştım.
Yüreğimdeki kör duygu seli olup kaleminden dökülürse... işte böyle...

ERCİYES
Gülizarımdan söktüm en güzel fidanımı
Karlı soğuk bağına diktim bilki Erciyes
En çetin şartlarında incitme sol yanımı
Şimdi orada atar kalbim küt küt Erciyes

Hem yakınım bu kadar hemde ayrı dururum
Ne denli özlüyorsam o kadar çok gururum
Uykusuz gecelerde hasrete dem vururum
Bu gece misafirim uyku tutmaz Erciyes

Fırak eyleme sakın aştım geldim yolları
Taze fidanlarımın kırılmasın dalları
Gece soğuk ben suskun yetim ana kolları
Yavrumu saramadan yatıyorum Erciyes

Ana kuzularını sarıp sarmalayansın
Donduran gecelerde koynunda saklayasın
Hasreti senden yüksek anayım anlayasın
Sustum artık lafımdan alınıyor Erciyes

Nazenin yüreğimden sevdaya kor dökülür
Evlat aşkıyla yanan gönülde tel bükülür
Binlerce yürek atar dağlar taşlar sökülür
Sana emanet canlar koru kolla Erciyes

Zekiye AK
20.12.2019
Saat 04:00