Kendimi attım bir kulübeye

Kulübenin yanı başında alevli ateşte yanan odun parçacıkları

Elime aldığım sıcacık çay içimi ısıtıyor sanki

Huzurun verdiği yorgunluk ne güzel geldi şimdi

Gecenin sessizliği cırcır böceklerinin hoş bir gürültüsüyle kulaklarımda melodi gibi hissettiriyor

Bir kaçıştı bu belkide sessizliğe

Karmaşadan yalanlardan samimi olmayan insanlardan

Böylesi daha iyi yanlızlık mesela

Huzur var dingillik var kendini sevmeye vaktin var

Gece soğuk ama olsun üşümüyorum

Sadece ılık bir rüzgar esiyor içimde

Zamanı nede çabuk tükettik daha yapacak bir çok şey vardı hâlbuki

Mesela ekmeği tuza bandırıp yemek var acıyla

Gecenin bir yarısı sokaklarda özgürce kadın başıma koşasım var

Bütün çocukları bu dünyadan kurtarasım var

Ateş yanıyor kor bir halde hâlâ

Isıtmıyor içimi buz kesmiş soğuğun alevinde

Soğuk çöktü karanlığın derin içtenliği ile hem içime hem dışıma

Yorgun kapanıyor göz kapaklarım bir güne daha uyanmak istemezcesine

Aynur ipek