Hayat Zor
Beni susturamassınız
Parçalanmış bir cesaretim ben Kadere hesap soramassınız Çizilen yazımın damgasıyım ben Bu zamanın çocuklarını anlayamazsınız Acıyı onlara enjekte etmeden Kurmaca hayat bunlar Öfkenin gölgesinde kalmış insanlar Topraklar kan kokar olmuş Vicdanlar zevk alır Sarılsakta hayallerimize Açılacak o gözler elbette Ben gökkuşağına benzettim hayatı Renkli ve güzel göründü nefsime Yağmurun sesini onun verdiği huzuru unuttum Yorgun ve birazda kederlice Bir bilmece gibi olsada hayat Aranan cevabı çözmek gerekli Nede budalayız hepimiz Kafasını kuma gömmüş deve kuşları gibi Bir son varsa oda kendi içimde sonsuzlukta gizli.... Aynur ipek |