Her dem taze kalsan, geçmese çağın,
Yüzüne bakmaya değmezsin dünya.
Sam yeli esse de, kurusa bağın,
Ağıtlar yakmaya değmezsin dünya.

Fırsatını bulsan herkesi yersin,
Sana bağlananı pişman edersin,
Ecelin gelince sen de gidersin,
Kafaya takmaya değmezsin dünya.

Mal ile parayla gözü boyarsın,
Hayâyı, iffeti çekip soyarsın,
Ne insafa gelir, ne de doyarsın,
Gönüle sokmaya değmezsin dünya.

Ne mülk sahibisin, ne de banisin,
Güzel amellere niçin manisin?
Uzun yaşasan da, sen de fanisin,
Böğrüne çakmaya değmezsin dünya.

Kimisi dünyalık emeller güder,
Şeytanın peşine takılıp gider,
Dostuyla bozuşur, belki harp eder,
Gönüller yıkmaya değmezsin dünya.

Bir günlük duraktın hayatımızda,
Her gün uzaklaştık maksadımızda,
Arzumuz sen oldun, muradımız da,
Derinden akmaya değmezsin dünya.

Sanma ki bu yolu bizler seçeriz,
Hepimiz yolcuyuz; gelip, geçeriz,
Bütün canlar gibi biz de göçeriz,
Kimseyi sıkmaya değmezsin dünya.

Gençlik akıp gider; coşa, çağlaya,
Hayat geçip gider; güle, ağlaya,
Ne kudretin var ki; beni bağlaya?
Yolumdan çıkmaya değmezsin dünya,


Sabri Koca



*bani: yapan, kuran, bina eden