Ben hiç akşam yürümediğim için
Bilmem öyle cıvıldayan kuşları
Attığın her adımda belirginleşen farkındalığı
İçine çektiğin nefesin defettiği sıkıntıları
Gri ve küflenmiş duvarlarla geçti zaman
Geceyle sabahın farkını bile senden öğrendim
Kuşları da... Nefesi de...
Tenindeki bahar kokusu da mı o sebeple?
Yoksa sokaklar yeni mi tanıştı seninle?
Dağınıklık severim ben, ondan bu şaşkınlığın
Düzensizlik içindeki düzeni severim ben
Yere düşmüş fotoğraflar, boş bira şişeleri
O şişelerin içinde yüreğime batan gemiler
Ne idüğü belirsiz, kendine yabancı üç aylık gitar
Bunların hepsi beni tamamlayan küçük anılar
Akşam yürüyüşlerinden geçtim
Kahvaltıda bile yakamı bırakmaz bunlar
Sen bunlara uyma, beni de bana bırak
Çık istersen yürü biraz köşedeki yolu
Güneş batıyor denize hayallerimle, bak!