Sən değilsin!
Başımda kavak yelim,canda can olan ey yar
Sevdamda ilkbahardın,artık güzüm değilsin Özgürsün benden yana,var da yalnızlığı sar Bakma yürek yarama,artık sızım değilsin Ey sevgili gidersen,kalırımıyım sanmıştın Giderken mendil attın ,alırımıyım sanmıştın Habersiz gidişlerde,dalımdan gül kopardın Bir gün görmesen bile,bana kapris yapardın Yıldızları sayardık,dizlerime yatardın Alnıma yazılmıştın ,artık yazım değilsin Ey sevgili kaybolsan,bulur muyum sanmıştın Sesin,nefesin uzak,bilir miyim sanmıştın Bitirdin bende seni,gönül attı gümanı Bende sabır kalmadı,artık gitmek zamanı Söndürdüm ocağımı,arta kaldı dumanı Çeker giderim senden,artık izim değilsin Ey sevgili gidersen ölürmüyüm sanmıştın Sen gidersen ardından gelirmiyim sanmıştın Gözlerim kan revandı,uyku haram olmuştu Gidişin bir depremdi,içte yaram olmuştu Gündüzüm güneş görmez,gece karam olmuştu Ne yüreğim,ellerim,artık gözüm değilsin Ey sevgili ağlarken,siler miyim sanmıştın Gönül hicranla yanar,güler miyim sanmıştın Sözler seninle başlar,seninle son bulurdu Bir an yüzünü assan,şarkı yarım kalırdı Ayağına taş deyse,derdi beni alırdı Dilimde hep sen vardın,artık sözüm değilsin Ey sevgili gül iken,solar mıyım sanmıştın Suyu çekilen gölüm,dolar mıyım sanmıştın H. Işık. |