KIRDIM KALEMİNİ SENİN
Kim derdi gün gelecek unutup gidecek beni.
Elini vicdanına koy nasıl sevdim söyle seni.
Sessiz sedasız gitmiştin gönül affetmez gideni.
Geri dönüşü yok yolun kırdım kalemini senin.

Mutlu musun yad ellerde söyle bari bir bileyim.
Dönülmez yollardayım de saadetler dileyeyim.
Sildim attım seni ben de umutlarımdan sileyim.
Dertlerinle hoşça kalın kırdım kalemini senin.

Haber bile alamadım çok mu uzaklara gittin.
Mutluluğu arar iken hiçler içinde mi yittin.
Ne uğruna aşkımızı elinin tersiyle ittin.
Hasret ile yansa solun ,kırdım kalemini senin

Kapattım bağım bahçemi lale sümbül vermedim mi?
Demetleri alıp senin yollarına sermedim mi?
Sevdamıza açan gülü senin için dermedim mi?
Çiçekler açmasın dalın kırdım kalemini senin.

Hasretini çekti gönlüm her gece yoluna baktı.
Bilmezsin ki bu gözlerden yaşlar senin için aktı.
Özlemin kor ateşti canımı derinden yaktı.
Kimseyi sarmasın kolun kırdım kalemini senin.

Akşamları fotoğrafa bakar hüzünlenirim kahı.
Yıllar boşuna mı yaşandı anmaz mısım bazen sahi.
Yoruldum tükendim artık bundan sonra gelsen dahi.
Kalmasın mecalin halın kırdım kalemini senin.
7/3/2018. H. Işık