Yaprak Dökümü-2
Yaprakların dökülüp
savrulurken gönlüme, Gözlerin uzakta izliyordu soluşumu, Yitip giden bir sonbaharın son sahnelerini yaşarken, Ellerin pusuda bekliyordu, Boğazımı patlatan acı sözlerimi yutkunurcasına.. Bir avuç düş ölüsü yüreğimle yol alırken başka mevsime, Yokluğun buz gibi saplanırdı umut kokulu duygularıma, Ve bir ürperti işgal ederdi bedenimi, Kalemimi tüketip dudaklarımı kuruturcasına... Ey güz mevsiminin solgun güllerini hatırlatan Dilba Hanım! Öznesini kaybeden bir şiirin mısrasında tebessümünü aradım, Hüznün öylece sağırlığımı dilsizliğime vururcasına.... |