Kayıp...
Sahte bir rüyadan uyanmış gibiyim
Kum gibi dökülüyordu ihtiyar çocuklar Yıkık kaşlı,ak sakallıydılar tüm bildigim Bütün çıkışları kapatmıştı korkuluklar. Ben geri bakarken önüm duman oldu Yaşanan, yaşanmayan, şimdi yalan oldu Bu kent çıkmazında dört yanım duvar oldu Artık eskisi gibi gülmüyor insanlar. Şimdi bahaneler bitti gerçek göründü Ey çıngar çıkaranlar ateşiniz söndü Ve işte o mezar taşlarını otlar bürüdü Anlamsızdır artık şölensiz bayramlar. Kimliğim kayıp yaşadığım bu şehirde Dönsemde kimse yok geldiğim yerde Gizemli bir sovukluk yanıyor içımde Gelenler gider, sen kalırsın yüce dağlar.... |
Severek okuduğum bir çalışma olmuş.
Sayğılar.