Kimsenin mutlu olduğu yok şu dünyada
Ben mutluluğu aramaktan çoktan vazgeçtim dost.


Yüzlerinden değil , ellerinden tanır oldum insanları ,
Herkes birbirinin haysiyetine kaşık çalıyor dost !


Paranla vezir olmak ne büyük ahmaklık ,
Kendini kandırmayı maharet bilir olmuşuz dost !


Sevmek , sarılmak sımsıkı bir gönüle ...
Her şey gibi onuda tarihe gömmüşüz dost !


Tahammül kimsenin lügatında yer bulamıyor
Her şey , herkesin istediği gibi olsun istiyoruz dost !


Birbirine yabancı , soğuk , düşman gibi bakıyoruz ,
Düşenin üzerine basıp geçer olmuşuz dost !


Herkes bir şeylerin kölesi , herkes mahalle baskısıyla büyüyor
Kimi okumakla , kimi okuyamamakla imtihan ediliyor dost !


Güvenden yoksun yeşertmeye çalışıyoruz evlatlarımızı ,
Güven olmadan , mutluluk olmaz dost !


Evler , arabalar , yaşam şartları lüks ...
Ama gönlümüz çok fakir kaldı dost !


Bir mazluma yardım , zalime kafa tutan kalmadı,
At gözlükleriyle yaşar olmuşuz dost !


Bir yarış , bir hırsla yetişiyor küçücük çocuklar
Analar çocuğuna edep aşılamayı unutur oldu dost !


Yaradana secde eden , maneviyat arayan pek az,
Bizi , benliğimizden kopardılar dost !


Çoçuklarımıza peygamberi, sahabeyi anlatamadık ,
Değerlerimizi başkaları yoğurdu dost .


Müslüman müslümanın kardeşiydi evvelden
Şimdi kardeş diye düşmanlara sarılır olduk dost !



Kimse anlamıyor gönül yangınımdan ,
Bu yüzden yine sana geldim , sana geldim ey dost !