UTANIYORUM
Rızasız girdiğim gönül bahçenden
Derdiğim güllerden utanıyorum Gül kokulu yarım, gelip geçenden Sorduğum kullardan utanıyorum Ömürden geçiyor mahmur günlerim Gönlümle söyleşir, sükut dinlerim Aklara büründü zülüf tellerim Konuşan dillerden utanıyorum Kalbimde duracak aşkın izleri Kara kaplı defter söyler gizleri Kederle bürünmüş masum yüzleri Sersefil hallerden utanıyorum Gitmiyor bir türlü gönül kervanım Kurudu gözümde yaşım, giryanım Ağrısı dinmeyen cana dermanım Boş veren ellerden utanıyorum Gönlümün meskeni viran olmuşken Umudum tükenip benzim solmuşken Yüzünden, sesinden yoksun kalmışken Dal kıran yellerden utanıyorum. Özlem ÇETİN MANİSA 28.11.2019 |
Derdiğim güllerden utanıyorum
Gül kokulu yarım, gelip geçenden
Sorduğum kullardan utanıyorum
Harika bir şiir okudum kaleminiz hiç susmasın Özlem hanım kutlarım selam ve sevgilerimle