Bahane duvarları artık çoktan yıkıldı
Verdiğin tüm sözler,birer birer yakıldı
İsyan tavana çıkmış,avazı içine kaçmış
Akıl gitmiş kafadan,şüküre minnet kalmadı

Taşıdım hep sırtımda,belim ikiye ayrıldı
Yaralar derin kuyu,et kemikten sıyrıldı
Zeki olmanında,elbette var bedeli
Akılsız insanlar,beni hep deli sandı

Hüzün çilesinden,iki düz bir ters ördüm
Feleğin çemberinden geçerken,ben nelerini gördüm
Gözlerim açıldı amma,eteklerim zil çaldı
Geçmişin izlerine,teker teker sövdüm

İçimde biriktirdim,kimse bunu görmedi
Şöyle bir hesapsızca,kimseler sevmedi
Bir insan bir de zaman aklını iyi kullan
Yokuş çıkar nefesim,inan size deymedi

Kurumuş hep dallarım,yağmurun faydası yok
Tükenmiş mevsimleri,alda mezara sok
Kula minnet eden kul,ifla olmaz bilesin
Yalandan sözlere,benim karnım tok