Ben, Filistinli küçük bir kızım,
saçları örgülü..
hayalleri tutsak
öyküsü hüzünlü

//

yetim diyorlar bana,
babamı almış kör kurşunlar,
bu sokaklarda..

/ /

hiç oyuncağım olmadı benim;
sarı saçlı bebeğim,
ve bir bisikletim,
oyunlar oynayamadım,
şöyle doya doya..
annemin gözleri yaşlıydı hep,
kalbi duada..
o benim sığınağım,
her gece silah sesleriyle;
sığınırım kucağına..
ve hayaller kurarım,
umuda dair.

//

sil gözyaşlarını anne!
bak gül kokuları yayılıyor Filistin’e,
kan yerine..
çiçekler açtı bahçelerimizde,
ümit çiçekleri..
sen ağlama anne!
gülümsüyorsun artık hayallerimde..

//

karanlık bir gecenin ıssızlığında,
ayırdılar bizi..
ayırdılar bizi kör kurşunlar,anne!
yıktılar hayallerimi,
umuda dair ne varsa,
bu sokaklarda...

//

Yüreğimde Filstin!
kanıyor ince ince,
şimdi bana hem öksüz,
hem yetim diyorlar anne!
sen gideli susmadı silahlar,
oyuncağı olmadı çocukların,
hayaller bile kuramadılar..

//

yüreğimde filistin anne!
davamız Hak,
sevdamız Hak,
Hakka çıkar yollarımız,
dikenler olsa da anne!





Züleyha Özbay Bilgiç