DokunmalarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kendi halinde, aklınca özgür, asi, ördüğü duvar yüksekçe ; yaklaşılmazdı...
O gün şeytana uydu ,duvarın diğer yanına baktı, muhteşem bir ışık gördü -bilmediği,anlayamadığı -bu ışık da sanki onu gördü, ya da ona öyle geldi. Işık istemiyordu yaklaşmasını,yakacağını biliyordu... Dinlemedi, yaklaşacaktı...Hem bozulurdu belki büyü... Yaklaştı,Zorlanıyordu ışık,"korumalıyım "diyordu,belli ki kıyamıyordu,belli ki değerliydi...Yakmadan dokundu.... sadece ısıttı... Büyü bozulmadı... Şiirin kendisi doğdu ,masal görünümünde,öyküsü de yarı gerçek yarı masal kaldı... Not:Bu dizeler"Yapamayacaklarım" adlı kendi şiirime yanıtımdır:)
endelimaviyim(C.B) |
İçten içe titredi
Direnmeli…
Görme(me)li…
Dokunma(ma)lı
İçini dinledi sonra
Yalnız “O” vardı…
Kalamadı
Kendini tutamadı …
Güzel dizelerdi.
Kutluyorum.
Saygılarımla.