Hazanın Hüznü
Yaprak yaprak bir kopuş
An be an süregelen Usul usul kayboluş Sararan ömürler ölümle diz dize Tenler de umutlar da pek serin Yitip gitmenin korkusu ne kadar da derin Gözler durgun Adımlar daha yavaş daha sakin Rüzgarın saltanatı hâkim şimdilerde Açılan soğumuş eller var semaya Buz gibi seherlerde Yapraklar düşüversin ellerinize Yorgun bir renk cümbüşü Buruşuk zamanın delili Dersin ki bu solgun bir benizin Evet, elbette o da sizin Baharı kucaklamak hepimizin Hazan ise sadece kimsesizliğimizin |