Dolunayın MirasıKendisi kalabilmekti hayat Kendisi gibi olamayana da sığınabilmekti Belki de can suyu olabilmekti Hırsın keskin burçlarında düşmeden Ben’in saltanatına son verebilmekti Fırtınalı demlere esir gemileri salmak Kıyılara hürriyet meşalesi dikebilmekti Öfkeli ellerden ırak çok uzak Toprağa emin adımlar atabilmekti Kadın, erkek demeksizin ağlayabilmek Gözlerden dökülen rahmetle var olmaktı Sulara, sellere teslim olup Denizlerin maviliğinde kaybolabilmekti Rahmete müptela kederli avuçlara Bir tutam gülkurusu dökebilmekti Kederi Kadere varis eyleyip Sebeplere takılmadan yürüyebilmekti Âşkı şükür telakki ederek Kor alevlerinde gönlünce yanabilmekti Issız topraklardaki zambaklar misali Kıblesini semalarda görebilmekti Avuçlara sığınan niyazları küstürmemek Dua dua, perde perde yükselebilmekti (sav) |