ÌSTANBUL
Hiç bilmedim İstanbulu
Kokusunu duymadım hiç Sihirli ellerin yazdığı kalemlerden İstanbulu okumadım hiç. Önce seni tanıdım... İstanbul kokuyordun... Kolların istanbul sariyordu Ve gözlerin sevgili, İstanbuldu... Sen istanbul oluyordun... bana geldiğinde. Bir kez, rüyaydı, belkide düş... Belkide bir çagrı tınlaması... Loş sokaklarında adımladım istanbulu Bir kalabalıkla elimi bırakıp gidişin vardı Kalakaldım öylece sokak lambası altında Arnavut kaldırımlıydı Kıştı, soguktu, ıslaktı caddeler Tek ben ve tek gece vardı İstanbulda Gözlerini bana dikmiş bakmaktaydı bir kurt dar sokakda Birbirine takıldı yüreklerimiz Benimle gel der gibi sessiz Yoldaş olduk ıssızda... Artık eminim... beni bekleyen... Bana ait... Bir kurt var istanbulda. NOGAYTÜRK |
Kalabalığında yalnızlık ustası olursun.
Her semti ömürlerce doyulmaz.
Şiir bir b/aşka İstanbul...
Çok saygımla. Nogay...