Pamuk Prensesime... :(

Sen gittin ya dönülmez diyara
Öksüz gibiyim
Nere baksam seni görüyorum
Gözlerimde yaşlar sicim
Kalbime vuruyor acın
Dayanamıyorum yokluğuna
Çırpınıyorum
Seni andıkça bin kez ölüyorum!..

Bugün mezarını kazarken perişandım
Açık kalan gözlerinle masumca bakarken bana
Kanım çekildi damarlarımdan
Öyle çok sevmiştik ki birbirimizi
Üç hilalin gönlüme düşen aşkı gibi
Dermanı kalmamış ayakların
Rafan adımlarla düşe kalka gelirdin
Dizlerim baş köşendi
Mırıltılarının ritminde coşardım
Kardeşlerini dikizlerken köşkünden
Koşmak isterdin onlarla
Umutların bir bir yandığını hissederdim
Yamardı içim yanar dağ misali...

Son kez öptüm seni mezara koyarken
Kucakladım son sefer, öptüm yanaklarından
Cansız bakışların saplandı ciğerime
Gel de dayan bu derin sızılara
Alışamam densizliğe
İnanmak istemiyorum öldüğüne
Ama kader ayırdı bizi bizden
Gönlümün tualine işledim seni özüm
Kabrin beyaz güllerle donanacak
Papatyalar kokacak toprağın
Pamuk prensesim
Sen rahat uyu üç hilalim
Anıt mezarın deden yaşadıkça var olacak!

Zafer Diremiş
...