Şem ü Pervane
Satıh dumanlar arasından
Ölçeksiz bir adam düşüverdi... Kitaplar kapandı Kaleme kağıt küstü Zor bir yola düşerek Minvalinde kuş tüyleri ile Dirilişi muştuladı ergen çiçekleri Şimdi kader örecek ağlarını Durmadan doğan bir güneş gibi Ağır bir matemden aralanacak duman Köle olmanın bayrak halidir Gözlerin siper ardından bakar gibi Cilve-saz nağme-naz Hoş-tarab İki yudum ab-ı hayat Gözledikçe Eyüp iskelesinde sevgiliyi Girdikçe büyüyen girdabın gözleri Gönül barikatları gizlerken gariplik içinde Seni öper gibi uyandım güneşle İplikten çekilen mum Aleve hasret tışlarmış meğer Seni yazarken mektubuma Üşür ve kırılırsa eğer... |