VARAKGecenin lambalarından ışıkların kapandığı etrafın içinden ağaçların gölgesine sunuyorken evlerin kıtalarına kızların resimlerinden saçlarını okşuyorken doğurmuş gece tutunmuş ecelin kefeninde bağırırken diyaframın soluksuz teninde ruhun kapısından rahim minasından zerrelenirken kaç gece tutunur ensene ruhi ahmerin sinasına kalbimden kaç ten azad ederek anneliğin evlatlarına secdemin alnından öperek alnından vurarken kundaklı çocuğun mevsimler ölürken sabahı öldürürken cennetten ateş kovulurken icadın ateşini saçarken varaka A z a d kuşlarının ağzında bir kaç lokma siyahın gününe kararmadan saçlarını tararken rüzgar yağmur ıslatırken toprağını Ellerimi tutarken annem dikişlenirken kanına pompalanıyor damarlarında iliğin ruhanına gözlerimin secdesi Dinle kaç azad etti isem vuracak b e n i aslımdan(İnsanlığımdan) şükür ıslattı ağzımda dua nevruz ediyor nisan gök ten yağarken |