Pembe Bir Anı
Eşyalarımı topluyordum.
Yüzlerce insanın artığı ruhumu taşımak için ötelere... bazı kağıtlar geldi elime. Solgun mürekkep izleri üzerlerinde... Eski tarihler, yaşanmışlıklar... Güldüm, kimisine. Bunları da biz mi yaşadık, diye. Bir şekerpembe zarf vardı içlerinde. Parfüm kokardı ilk zamanlar. Avangard mıydı neydi. - şimdi utanmasa küf kokacak ya! - ’ Keşke küçücük olsaydım da bu zarfla yanına gelseydim! ’ diyor içindeki! .. Hafif bir gülümseyiş konuyor ağzımın sol yanına. Üstten bir gözyaşı inip tamamlıyor ahengi. Öldürüyor beni bu, masumiyetin pembe rengi... Uğur Demircan |
Şekerpembe rengi zarfların cildinde hangi kokulu hayaller gizli sevgili şair... Merak içerisindeyim...
Pembe kokulu şiirlere... Çokça...
E F T E L Y A...
(Akdeniz'i cebinde taşıyan kız...)