SENİ ANAMAK MISeni anmak mı hayır dayanmaya gücüm yok İsmin her geçtiğinde donuyorum adeta Senli geçen cümlede içime saplanır ok Aklım fikrim karışır bunuyorum adeta O karanlık mazinin ufkundan kaçıyorum Anmaya kalktığımda kendimden geçiyorum Farlı düşünme sakın dediğim başka mevzu Kabuk bağlayan yaram yeniden kanamasın Dönmezsin biliyorum lazım değil tevazu Bir parça ümit varsa inancıma sinmesin Alıştım nasıl olsa bir başıma durmaya Sinemde ki saati yanlızlığa kurmaya Silsemde çıkmak bilmez duvarlarda nefesin Yıllardır boş odam da siniyor benliğime Gecenin bir yarısı ruhumda çınlar sesin Düşlerimle bir olup tünüyor benliğime Gözlerimi bir görsen yerinden fırlar gibi Yüreğimi anlatsam sahipsiz mezar gibi Dua fayda etmiyor ne denesem nafile Beş vakit dilesemde arzım kabul olmuyor İnsan zulüm eder mi kendine bile bile Gittiğin günden beri inan yüzüm gülmüyor Ay ışığında cama gölgen düşüyor sanki İşte o an içimden seller taşıyor sanki Ne mehtap avutuyor ne gökteki yıldızlar Rüzgar ılık esse de okşamıyor tenimi Ellerinin değdiği yanaklarım hep sızlar Ellerinden başka el değse yakar canımı Yıllar geçti yerine kimseyi koyamadım Seni bir tek gün bile sevmekten cayamadım Mehmet Kılıçel 09/11/2013 |