lodosşu.. sahilde yürümek değil sesini duymak hatrına sessizdi bakışlarım kuşlar umurumdaydı ama çığlıkları olmasa // meselem yoktu ki onlarla ehil hayvanlar sürgünüydü bacaklarıma sürtünen yanyana kediler ve köpekler aç gözlü açlar dedim içimden sevecen sahteliklerine alışamamıştım nemli çimler sabahı paçalarıma değen taneleri ıpıslak çiyleri şikayette görünmeyen güneşe zamanı söylemedim kimseye kelimlerle oynamak istemiyordu zorlu takvim yaprakları sadece lodos mekânıydı kırk adımda kendini bitiren dalgaların müziği ve bana ait hayal kuşlarım vardı yakınımda bulutlar göremezdi mektuplarımı kimiyse boş k’ağıtlar hüsranı sırrıma özenip karaya vuran balıklar da aradılar aşkımı umarsızdı kumullar hiç kimse biraz sonra patlayacak havadan ilhâm almamıştı bir ayağı gömütte kara boyalı masa bile benden yaşlıydı kadınım yine saçlarını taradım parmaklarım arasnda uçuşan zülüfleri iyot kokardı uzun parmaklarıyla okşadı yanağımı ve sağanığım başladı iki gözümden habersiz esin perileri örttü üzerini taze dalgalarla sevdamın deniz kabukları uğuruna işleyen inci sesi bak lodosçun geldi dediler ıssızca kulağına yeniden başladı yağmur... .. |
Şiirin canlı ve güzelliği; okuyan insana huzur ve tat vermektedir…
Kutlarım…
...........................................Saygı ve selamlar..