Şiirimizin içerisinde, bir annenin ve tüm köy halkının merakla aradığı küçük bir çocuktan bahsediliyor.
Lakin çocuk, soğuk yaz geceleri açan bir çiçeğin bağımlısı.
Çiçek sinyaller yaymaya başladığında annesinin de söylemleriyle sinyallere doğru halka birlikte gidilir.
Amaç, çocuğu bulmaktır, ancak gidildiğinde dev bir hüsranla karşılaşılır.
Çocuk artık esiri olan çiçek için ölmüştür.
Tam annenin çırpınan kalbiyle birlikte olay da bitti derken.
Bir terslik yaşanır.
Çiçek çocuk için gelen misafirleri de kendi sinyalleriyle büyülemiştir.

Onun adı, Balmorha yaz çiçeği.
Kokusu burnumda düş.
Ruhu, alnı açık hayaller saçar.
Karanlık geceler, sinyal verir uzaktan.
Bir fidan gibi boynu bükük.
Gözleri hep yere bakan bir çocuk.

Gözleri yerlerde gezer, yaz çiçeğini arar, Balmorha bağımlısı
Onun adı Balmorha yaz çiçeği, yalnızca, soğuk yaz geceleri açan.

Ve seslenir ana, çocuğumuz kayıp.
Ellerinde meşale, ellerinde tırpan soğuk bir yaz gecesi dürtüsü.

İçlerde burukluk ve telaşlı çiftçiler
Gözler, karanlığın boşluğuna dalarken,
Tırpanlı ruhlar hala samanları çekiştirir.

Her adım, soğuk bir yaz fidanı için mühürlü.
Balmorha’nın kaderi, Balmorha’nın düşü.

Tırpanlı eller hala arayışta, kimdir bu soğuk yaz gecesi kaybolan ruh.
İçlerinde sinyal avcısı tırpan, söyler, peşindeki buruk anneye,
İşte burdadır ilham.

Yol Balmorha’nın yolu, sinyal balmorha kokusu,
Mühürler rengini değişmiş, adımlar yeni renge mühürlü.
İşte yeni yol, işte yeni umut...
Anne, boynu bükük çocuğunun ölüsünü kucaklar.
Karanlık soğuk bir gece, bir yanda ölü,
Bir yanda sinyallerle süslü Balmorha.

Atar çocuğu elinden, Balmorha burnunda
Meşaleler sönük yalnızca, balmorha.

-Ömer HATİPOĞLU
(ŞİİRİN HİKAYESİ KISMINA BAKINIZ)