BİN PARÇAKırılmış bir aynada bin parçadır suretim, Kimisine aşina, kimine yabancıyım. Karmakarışık dünyam, can çekişir siretim, Ruhu çıkmış cesedin yüreğinde sancıyım. Dağılmış zerrelerde arıyorum kendimi, Bin parçadan biriyim, belki de hiçbirisi. Fırtınalar dindi de; gönül sızım dindi mi? Sualler yığıldıkça, gelecektir gerisi. Çileyle dolu hayat bazen böyle yorucu, Gizli olan manayı kim anlatır, kim anlar? Dokununca tetiğe titrek bir parmak ucu, Aniden duruverdi yaşanmayan zamanlar. Bir anda kaldırıldı perdeler aramızda, Yüzüme gülümsedi aynadaki o yüzler. Binlerce pınar çıktı açılan yaramızda, Güller açtı sinemde, bahara döndü güzler. Mavi denize aktı beyaz köpüklü sular, Kuşlar uçtu üstümden beyaz kanatlarıyla. Yıldızlar yanıp söndü, bölünmeden uykular, Geçip gitti yiğitler bembeyaz atlarıyla. Sabri Koca *siret: bir kimsenin iç hali, kişiliği |