ALYANS
Eline bir yüzük aldı kadın,ağlıyordu hiç durmamacasına...
Yıllar öncesine gitmişti,belki yirmi yıl, Bu yüzük alyansıydı. eski günler geldi aklına. ..
Durmuyordu göz yaşları yuzugunu neden cıkardıgı aklına gelmıstı parmağından. Bir anne sesiyle ırkıldı
Durdu dinledi komsu kızının dedi. Sahi kendi kızları evlerindeydi o anda irkilmiş kızları gelmişti aklına. Yine yüzüğe baktı dökülüyordu hala gözyaşları, anılarını ıslatırcasına...
O ana dek hiç çıkarmamıştı parmağından aIyansını.
Yirmi yıl inceydi!
_Alyansın nerede? Dedi kadın
_ iste kullanamıyorum..Diye geçiştirdi kocası
_ Burası ev .dedi kadın
_ Uzatma! Dedi adam
Ertesi gün yine sordu kadın,lakayıkcasına
_Sattım dedi adam
_ Neden? Dedi kadın
_Erkek altın takmaz
_Ne dedi kadın, ne takar
_ Gümüş dedi adam, kadın sustu
Üç beş gün sonra adam gümüş yüzük almıştı.

_Bak dedi memnun kaldın mı?
Kadın iyi dedi sadece iyi bir süre sonra oda çıkarıldı parmaktan artık sormuyordu kadın bekliyordu sadece beş yıl bekledi sonra yüzüğünü çıkardı, bir kutuya koyup sakladı hep bekledi sorar mı acaba fark eder mı?
Bir yıl sonra yemek masasında kız farketti
_ Sizin neden yüzüğünüz yok?
Bir sessizlik kapladı masayı kadın sessizliği bozdu, hİddetle!
_ Babana sor?
Hİç ses etmedi baba.Kadın yine hiddetle
_Erkek altın takmazmış!
Kızı sustu. Kavga etmesinler diye.
Alyans parmağında taşıyamayan gün gelir yüreğinde de taşıyamazmış ,bunu anladı kadın . Kızı bir daha sormadı...
Yıllarca yüzük taşımayan parmaklar gibi yürekte sessızleşırmış, hala alıyordu kadın, belkide umut hep vardı içinde bu yüzden saklamıştı bu yüzden.
Umudu da kesmemışti bu güne dek bu gün ise tek alyans elinde ve iç acıtan anıları...
Alyans parmağında taşıyamayan yüregınde de tasıyamazmış, bunu anladı kadın...
Demet Akyürek