ANNE

Kar yüzüme vururken
Tek başınalığıma
Gülümsüyorum
Bir tepenin az kenarında
Gün yüzü görmemiş umutlarımla birlikte
Düşüncelere gömüldüm

Soba çıtırtıları geliyor kulağıma
Bir çay kaynıyor üzerinde
Mis gibi anne kokuyor
Sıcacık düşünceler

Artık çok uzaklarda kaldı
Birden irkiliyor tekbaşınalığım
Gariplik çöküyor düşüncelerime
Gözyaşı pınarlarım devreye giriyor o an
Ağlıyorum

Annemin sözleri geliyor o an aklıma
Uyuşup durma orada
Boş duranı Allah ta sevmez
Kalk kızım kalk

Anne ya kimin için kalkacağım
Çok yalnızım anne çok
Ne olur sobayı yaksan
Yanına oturup
Sıcacık bir çay yapsan anne

Hiç üşümezdim artık
Protezlerim donmazdı o zaman
Anne
Kızlarım sobanın başında
Dolanırdı

Tek başınalığım anne
Bu tek başınalığım diyorum
Kanatıyor ellerimi
Ağlatıyor gözlerimi

Kar yüzüme vururken anne
Soğuk duvarlar var ya
Üzerime üzerime gelen
Üşüyorum anne
Üşüyorum ısıt beni

Ne olur anne
Yak sobayı da geleyim yanına
Bir şey istemiyorum
Bir çay demle yeter

Yıllar öncesine dönmek istiyorum
Ben benden geçmediği
İçimde kıvılcımların yandığı
Çiçeklerimin gülücükler saçtığı
O günlerime anne

Gözlerim ağlıyor anne
Bu gece yine
İçim acıyor anne
Pencereden bile bakmıyorum artık

Gece gözlerime vuruyor
Yorgunum anne
Ben çok yorgunum
Mahmurlaşıyorum artık
Kar yüzüme yüzüme vururken

Demet Akyürek.