GİBİ...
Ömrümün sonbaharında
Anılarımın tomurcuklarını Koparıyorum teker teker Kuruyan hayat ağacımın dallarından… Her akşam Yüreğimde ince bir sızı Ardımda koskoca pişmanlıklar denizi Elimde yaşanmamışlıkların umut feneri Bilinmeyen diyarlara giderim yapayalnız Gün doğunca bitecek olan bu yolda Kaç sabahı karşıladım şafakla Kaç gece ayı çekiştirdim yıldızlarla … Saymayı unuttum… .....................................Kendimi unuttuğum gibi… ……………………………………ENA. |