mısralar buharlaşır, yol da müstehcen bir vedadır
çöplüklerin üzerinde uçarcasına, onca küflenen söz arasında, kendi yangınına gebe bırakarak güneşlerini
ve kısır karanlığı anlayarak ne ben bir ozanım ne de evren çarların arkasında hanedanlara yaslı gözlerime bak ve burada ayrılsın yolumuz senle toprağa diz çöküp esenliyorum gelecekle kaplı günlerini |