Yüreğimi herkesten saklardım
Depremle yaşayanların ülkesinde
Korkmasın diye
Yüreğimin depremlerinden kimse

Ne zaman
Dudaklarını sarkıttığın da öpsem
Dudaklarının
Kıvrımlarından
Hemen
Birkaç serçe havalanırdı
Gamzelerinden

Gamzelerin!
Serçe yatağıydı

Sen hep
Güneşten önce
İlkin
Düşerdin göğsüme
Ellerim
Hemen koşup
Rüzgardan önce değerdi saçlarına
Avuçlarıma saçlarından
Dolardı bahar kokusu
Saçlarından koklardım
O son/baharı
Ki;
Taşırken
Yatağından uçan
Serçeler
Gök/yüzüme maviyi
Umut alacaklı kalırdı dünlerden

Sonra bir gün
Yüzünde
Sesimin ıskaladığı
Söz mermilerim
Küskün düştüğünde
Anladım ki
Sonsuz değildi
Öyküm kadardı
Zaman kıskacına yüreğimde taşıdıklarım

Ve
Ben
Karanlığın mabedinde
Her gün
Giyerken
Yalnızlığın gölgesini
Sen
Uzaklaşan
Dil kesiği suskularınla
Gamzelerinde öldürüyordun
Aşka olan inancı….

Taylan KOÇ