Alnın yol tutmaz çizgileri
Bir tarih yazgısıysa
Git gide derinleşir yaşam izleri
Sen nereye gidersen git
Kalp dediğin olmaz seferi
Dur! Birazdan gün düşer...
Kar, kış kıyamet, kül kar altında ne işin var yollarda... Hayat derinliğine sürdüğün şu aklın kör uykuları rüya da göstermez olmuş sana. Ayaz katresi gözlerini devirip umudun soğuyan ayaklarıyla, uzaklarına nasıl gideceksin?

Kimse bilmeyecek!

Bir söğüt yaprağından sana eğildiğimi
Eğilip uykulu gözlerini öptüğümü
Güneş doğmadan
Sessizce akacak nehrin suları
İçim taşacak
Eflake ser çekmiş gümüş sumrularla
Bir denizin koynuna usulca sızacağım
Çemberine oyalanmış kaya efkârıyla
Çarpıp darmadağın olacağım
Sahile olan özlemimi dalgalarla yüzdürüp
Kumsalın denizle sevişme nakaratı
Çakıl taşlarında koşup tekrarlayacağım

Kolay olmadı...

Kaç rüzgâr yırtığı bulutu diktim göğe
Geceleri yağmur yağsın diye
Kaç nisana yamalandım
Aşıklar ıslansın diye
Doyasıya ıslanmak ıslanmak
...Ve sırılsıklam kalmak
Yol almak...

Defalarca yine bulacağım kendimi
Kaybedildiğim gibi
Yüzümde sırıtan yaşlar olacak
Ben bir an olarak kalacağım
Öylece yaşlanacak zaman

Senin için de…