AY KOPTU
Ayrılık Eylül’den daha soğuk
Esti savurdu
kapımda tek bir hatıra bırakmadan...
Süpürdü ...
Binmiş süpürgesine acı tatlı ayırmadan
Terkisine atmış üflüyor...
Bakıyorum ürkek
Geziyorum duvardan soğuk
Issız suratları tek tek...
Var mı
Sana benzeyen
Cam gibi soyut
Sırrı dökülmüş ayna gibi anlamsız
Kapı duvar
Ne açan var
Ne çalan
Yekpare bir yalnızlık
Yalnız hayalin ve düşlerim
Duvara bomboş gözlerle
Bakıyorum
Bir an tek bir an
Yakalıyorum gözlerini
O kadar yabancı ki
Senmisin diye sorguluyorum
Nice sonra ay doğuyor
Avuçlarıma
Ne sen kalıyorsun
Ne yabancı gözlerin
Güneşimi çaldılar
Günden uzak
Geceden yakın
Kapılar kapandı
AY KOPTU
Geceden paldır küldür düştü
Seneler acımasız seneler
Sırrını döktü
Şimdi Yalancı Aynaları
Kırsan da bir kırmasanda
SİBEL KARAĞÖZ