Bir sevda şiiri!
Bir zemheri ki
Nefesinin bıyığında donduğu gece Bir kır at,bir yamalı bohça bir de Gülnaz Geceyi ısıtan sevda ateşi Yol aldı kırat Kurt kuş uykuda Börtü böcek sağır bu gece Dinler mi sevda kışı kıranı Dinler mi kalleşçe arkadan vuranı Sabah ışırken kar üstünde Hadi dedi soğuk nefesiyle Mirza Yalvardı Gülnaz -hadi Aras kurbanın olam Senden son isteğim yol ver dedi Kırat şahlandı Ön ayaklarıyla vurdu buza Ürktü,geri döndü Can bu,ha deyince gidilmiyor Tekrar denedi başını okşayarak Nafile! Çalı çırpı toplanacak Yanarsa bir ateş yakılacak Ellerini koynuna soktu mirza Ufka baktı.. Şimdi gelirler dedi Uzakta at sesleri Vardı varacak Yattı yere parmağı tetikte Artık çok geç dedi Ne olacaksa olacak Ağrı dağı gümüş rengi Göz gezdirdi bizimki Keşke sana sığındaydım dedi Sardı sıgaradan Bir nefes,bir nefes daha Böyle olmamalıydı Böyle yarım kalmamalıydı Ölürsem unutma beni Ben asla unutmam seni dedi Hasretle sarıldılar Tıknaz olanı atladı attan Yatın dedi yanındakilere Çığırdı; Ver Kızı git,sonun kötü olacak Gülnaz daha da sarıldı Ürkek güvercin gibi Yürek sesi duyuluyordu Kalktı! Dönün dedi bağırdı Ölmek var,dönmek yok İş işten çıktı Tıknaz adam,göz ucuyla baktı Ateş dedi Gök gürledi Uykudan yeni uyanan kuşlar tüy bıraktı korkudan Mirza yaman atıcı İkisini devirdi Baktı olacağı yok tıknaz Tamam dedi,al senin olsun Zaten bende gönlü yok Kalktılar! Mirza ve Gülnaz Henüz ikinci adımında Vuruldu sırtından Ahhh dedi yığıldı Gülnaz sarıldı silaha Göğsünden aldı yarayı Yanına yattı mirzanın gülümsedi Saçını okşadı, Seni unutmak mı? Asla diye bildi H. Işık. 19/9/2019 |
Şiirin sesi hiç susmasın...
Şiir yaşamın ta kendisidir…
............................................. Saygı ve selamlar..