MEVLAM
Uzadıya uzun derinliğinde
Sahte gülücüğün yarenliğinde Dağılmış yuvalar örenliğinde Güneşi doğmayan karanlığında Sevgisiz büyüyen sürgünleriydi Ormanların yaprakları dalından Hazana açılmış mevsimleriydi Zamane yolcusu kırık salından Gümbür, gümbür gümbürdeyerek çalan Savaş borazanı kundaklarında Kan uykusuna emzirerek dalan Annenin kolları yanaklarında Çölleşen bu yaban topraklarının Tomurcuklarıdır onlar üzmeyin Gövermiş biçilmez başaklarının Orağa gelmez çimleri ezmeyin Kullarını masum özel yarattın Akılla beyinle güzel donattın Nefsiyle şeytanın önüne attın Gözyaşı kandı analar ağlattın Mevla’m yakarışlarım duy sanadır Misafiri fani yalan dünyanda Dursun kan yaşları cennet anadır Alanda sen rahme cenin koyanda |
Kutluyorum...
Yetkin kaleminiz daim olsun...
Şiir yaşamdır…
............................................... Saygı ve selamlar..