Sen şimdi gidiyorsun.
Gitmiş olmaktan çok şey umarak.
Arkanda bıraktığını umursamayarak.
Kalbindeki ritmin yazarını öldürerek
gidiyorsun.
Beste yazıya aşıktır,
biliyorsun.
Sözsüz şarkı, sensiz ben olur mu ?
Yani sevgilim;
Uğruna şiirler yazılan kadın gider mi ?
Bunları düşünmeden
gidiyorsun.
Git.

Elimi kolumu bağlayıp,
mimarı olduğum bu havuza beni atarak
gidiyorsun.
Elinle kolunla bağlardın beni halbuki.
Daha ardımızdaki izler silinmeden
gidiyorsun.
Git.

Ve ben sonbaharın yaklaştığını
farkeden bir ağacım.
Rüzgar esmeye başladı,
hissediyorum...
Yapraklarım dökülecek,
biliyorum.
Ve sen gidiyorsun.
Madem öyle, git.
Zaten ben seni her an gidecek
korkusuyla seviyordum.

Ama bil ki sevgilim;
Şiddetli depremler yaratsan da,
her daim evindesin.
Nereye gidersen git,
yerinde sayacağın bir yer var.
Yüreğimdesin...